“Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn,
onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw die ons het meest beangstigd”.
Marianne Williamson
We kennen (bijna) allemaal bovenstaande beroemde woorden.
En ja hoe eng kan het soms zijn om echt helemaal in je kracht staan, op alle fronten en met alle verantwoordelijkheden.Vraag mensen om je heen of jezelf maar eens af: Waar ben je banger voor, om te falen of om écht succesvol te zijn? En je zal soms verbaasd staan als je eerlijke antwoorden krijgt… ook van mensen waar je het misschien niet van verwacht.
Dank je wel dat je in je kracht gaat staan!
De methode waar ik veel mee werk is Espavo. Dit is Spaans voor: dank je wel dat je in je eigen kracht gaat staan! In de uitdagende hedendaagse tijd worden we allemaal op onszelf terug geworpen om bij onszelf stil te staan: Wat is het dat ik écht wil, loop ik nog op mijn (eigen) pad, kloppen oude manieren nog of is er aanpassing nodig? En vooral in deze donkere tijd van het jaar is het een prima moment om naar binnen te keren en jezelf dit af te vragen… en soms is dat ook spannend. Leven is continue verandering en verandering is beweging.
Levensweg die uitnodigt tot groei
In mijn praktijk kom ik soms tegen dat mensen nadat het een tijdje beter is gegaan met klachten of in hun ontwikkeling er een stilstand of zelfs een tijdelijke terugslag volgt. Het lichaam is aan het heroriënteren en moet zich aanpassen aan veranderingen die zich vroeg of laat aandienen. Soms is er daarbij duidelijke weerstand waarneembaar. Van huis uit zijn wij mensen gewoontedieren. We houden niet van veranderingen. We weten immers wat we hebben en niet wat we krijgen en dat schept vaak een innerlijke strijd.
Dat vraagt soms veel inzicht, innerlijk werk en ook echt afstemming met en erkenning van het lichaamsklachten. Want de wijsheid ligt in het lichaam verborgen en wil gezien worden, net als onze kracht. Een mooi en behulpzaam symbool voor je levensweg vind ik het labyrint. Hier kun je in tegenstelling tot een doolhof niet verdwalen. Je loopt eerst je weg naar binnen met een innerlijke vraag (loslaten), in het midden aangekomen sta je even stil om de inzichten of antwoorden die je gekregen hebt écht binnen te laten komen (ontvangen). Vervolgens loop je dezelfde weg naar buiten toe waarbij je in contact met de buitenwereld je inzichten kan uitdragen en neerzetten (toelaten).
Het voeden van het innerlijke licht
Deze periode van het jaar, waarin er gewoonweg minder daglicht is worden we extra uitgenodigd om ons innerlijk licht aan te spreken. Deze tijd vraagt iets anders dan bv. de zomer waarin niets te gek lijkt en we vaak volop genieten. Als je kijkt naar de natuur vraagt deze tijd ook inkering, afsterven en daaruit ontstaan weer nieuwe zaadjes die zich rijpen. Dat vraagt moed, geduld, vertrouwen en verzorging. Zelfzorg. Dit is de tijd van leegte, vooral tussen kerst en oud & nieuw lijkt het soms een niemandsland. Een mooie gelegenheid om af te ronden, op te ruimen en ruimte te maken voor het nieuwe dat kan komen… ook al weten we nog niet hoe of wat. Maar onszelf wel te voeden op alle gebied, met alles wat daarbij hoort, leuk en minder leuk en daar ook alle verantwoordelijkheid voor te nemen.
Liefdevolle vriendelijkheid
En juist door in deze soms lastige periode met liefdevolle vriendelijkheid te kijken naar je eigen patronen, valkuilen en klachten en te onderzoeken wat dat je wellicht te zeggen heeft kun je vaak een enorme ontwikkelingsstap maken is mijn ervaring. Als er angst is, is liefde het antwoord. Als een liefdevolle ouder die een angstig kind geruststelt en ondersteunt. Zo werkt het van binnen vaak ook. Door met een liefdevolle blik waar te nemen waar je inzit, wat je klachten of angsten zijn en dat te erkennen, verdwijnt de innerlijke strijd en is acceptatie een stap dichterbij zonder dat het je opslokt. En vanuit acceptatie en moed ontstaat er ruimte en beweging. Deze tijd nodigt uit om volledig uit je eigen schaduw te stappen! Waar licht is kan geen schaduw blijven. De enige weg naar verandering is die vanuit beweging.
“Er is niets verlichts aan jezelf klein te maken
opdat anderen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen.
Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen”