De laatste weken word ik veelvuldig uitgedaagd om trouw te blijven aan mezelf. In de periode mei juni heb ik elk jaar weer drukke tijden. Het is in mijn ogen de mooiste tijd van het jaar, in de natuur schieten alle kiemen uit de grond, volop tijd voor bloei en ook in mij bruist het van de nieuwe ideeën en initiatieven. Hoe ga ik die op de grond krijgen en waarmaken, naast mijn drukke dagelijkse leven dat ook (in sneltreinvaart) doorgaat en alle aandacht vraagt? En dan wil ik ook nog genieten van het mooie weer, een lekker terrasje of strandwandeling met mooi weer in goed gezelschap…Keuzes maken, prioriteiten stellen, grenzen aangeven en soms ook NEE zeggen. In mijn enthousiasme ben ik in dat laatste nou net vaak wat minder goed. Een dag is vaak te kort en de week heeft te weinig dagen… herkenbaar?
Juist op deze momenten is het belangrijk om even pas op de plaats te maken, even stil te staan bij mezelf en niet maar als vanzelfsprekend door te rennen om alles gedaan te krijgen. Want klaar is het allemaal nooit en zal het ook nooit zijn ben ik inmiddels achter. En gek genoeg geeft dat me een zekere rust en werkt het relativerend. “Eerst nog even dit of … als dat af is dan ga ik genieten, dan is het tijd voor mij!” Ik zie het mezelf denken en zeggen, daar ligt de valkuil op de loer, maar nee deze keer trap ik er niet in. Nu heb ik even behoefte aan rust, ontspanning, een oplaadmoment dus dat is NU aan de orde en niet morgen of volgende week. Mijn lichaam geeft meestal feilloos aan wanneer ik net iets te laat ben en nu wil ik dat voorzijn. Uit respect voor mezelf en mijn lichaam stop ik deze keer vóór de grens. Ik zie mijn lichaam als beste maatje (en niet als een voertuig dat altijd maar moet doen wat ik wil). Ik maak een wandeling, pak een avondje sauna of duik eens lekker in een boek. En wat blijkt, daarna lijkt datgene wat er nog moet gebeuren en wat ik wil ontwikkelen allemaal veel makkelijker en sneller te gaan. Ja logisch, denk ik achteraf als ik even uit de tredmolen gestapt ben. Maar daadwerkelijk die stap zetten uit de sneltrein als die op volle kracht raast, daar ligt de uitdaging. Herken je dit? Klik dan hier voor een simpele oefening die daarbij behulpzaam kan zijn.
En wat een ruimte ervaar ik als ik eenmaal even stil sta, even niets moeten… en dat hoeft niet eens lang te zijn. Af en toe een (paar) uur(tjes) blokken in de drukke week doet wonderen is mijn ervaring. Ik kom terug bij mezelf, krijg weer contact met wat ik echt belangrijk vind en dat maakt de keuzes een stuk eenvoudiger. Daarnaast merk ik ook dat ik letterlijk meer zie om me heen, ik de schoonheid van de natuur meer waarneem en gewoon blijer ben met alles en iedereen. Er vormt zich een nieuwe balans en ik krijg als vanzelf weer meer controle over hoe ik mijn tijd indeel. En gek genoeg lijkt het dan ook dat ik meer tijd heb om alles te doen wat ik wil. Door trouw te blijven aan mezelf laat ik me niet (langer) leven door alles en iedereen om me heen, maar pak ik mijn leven weer in eigen hand. Bij alles wat ik doe vraag ik me af: “Is dit nu wat ik wil of heeft dit nu prioriteit?” Zelfs in de dingen die moeten kan ik op die manier lol gaan krijgen. Er komt een gezonde afwisseling tussen wat ‘moet’ en wat ik wil doen en dat geeft me energie en inspiratie. Ik kan meer bewust genieten van het moment en heb dan over een paar weken niet het gevoel: Oh, nu is die mooie lente alweer over.
Wil jij ook meer trouw zijn aan jezelf en de balans vinden in je tijdsbesteding, klik dan hier voor een paar praktische tips.