De periode tussen kerst en oud & nieuw, ik ervaar dat als een soort positief niemandsland van bezinning. Even terugblikken op 2017, ik stel de vraag wat wil ik meenemen naar volgend jaar en zeker ook… wat wil ik loslaten? En vanuit die ruimte van loslaten ontstaat er dan als vanzelf een intentie voor het nieuwe jaar. Een voornemen wil ik dat zeker niet noemen, dat zie ik meer met betrekking tot praktische uitvoerende zaken. En we ‘moeten’ vaak al zoveel van onszelf. Nee, een intentie die de richting bepaalt richting de toekomst maar voldoende ruimte laat om de dingen die ermee resoneren te laten ontstaan. Vol verwondering!
Als je terugblikt op het afgelopen jaar kun je jezelf de volgende vragen stellen:
Wat wil ik van 2017 meenemen naar 2018?
Wat wil ik loslaten, wat is er als het ware ‘dood’ in mij? Net als de natuur die afsterft en van daaruit weer voeding maakt voor nieuw zaad.
En wat gun jij jezelf voor het nieuwe jaar, wat is de intentie van waaruit jij de dingen wilt doen?
Misschien leuk om het er met elkaar over te hebben zo in deze dagen, het kan tot mooie gesprekken leiden.
Ik wens je een gezellige bezinningstijd en een mooi 2018!